اسدُالدّوله، ابوعلی صالح بن مرداس ( ـ۴۲۰ق)
بنیانگذار دودمان بنی مرداس. او سرکردۀ قبیلۀ کلاب بود که در اوایل قرن ۵ق از ناحیه حِلّه به شام کوچیدند. صالح با کسان خود در پیرامون حَلَب نشیمن گزید و پس از آن که ابن محکان نامی را در تصرف حِلّه یاری کرد، خود بر این شهر دست یافت. درپی آن، حاکم، خلیفۀ فاطمی، حکومت او را به رسمیت شناخت و به وی لقب «اسدالدوله» داد. صالح در ۴۱۷ق، حلب را نیز به تصرف درآورد و قلمروش را تا عانه، بر کرانۀ غربی فرات، گسترش داد. در ۴۲۰ق، ظاهر، خلیفه فاطمی، حاکم دمشق، انوشتگین دزبری، را به جنگ با او فرستاد و انوشتگین نیز در اقحوانه نزدیک طبریه (از شهرهای فلسطین) امیر مرداسی را شکست داد و به قتل رساند. پس از صالح فرزندانش حکومت کردند و دولت ایشان تا ۴۷۲ق برقرار بود.
بنیانگذار دودمان بنی مرداس. او سرکردۀ قبیلۀ کلاب بود که در اوایل قرن ۵ق از ناحیه حِلّه به شام کوچیدند. صالح با کسان خود در پیرامون حَلَب نشیمن گزید و پس از آن که ابن محکان نامی را در تصرف حِلّه یاری کرد، خود بر این شهر دست یافت. درپی آن، حاکم، خلیفۀ فاطمی، حکومت او را به رسمیت شناخت و به وی لقب «اسدالدوله» داد. صالح در ۴۱۷ق، حلب را نیز به تصرف درآورد و قلمروش را تا عانه، بر کرانۀ غربی فرات، گسترش داد. در ۴۲۰ق، ظاهر، خلیفه فاطمی، حاکم دمشق، انوشتگین دزبری، را به جنگ با او فرستاد و انوشتگین نیز در اقحوانه نزدیک طبریه (از شهرهای فلسطین) امیر مرداسی را شکست داد و به قتل رساند. پس از صالح فرزندانش حکومت کردند و دولت ایشان تا ۴۷۲ق برقرار بود.