اسدآبادی سیدجمال الدین. اسدآبادی ، سیدجمال الدین (۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق)
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
روحانی متفکر و مصلح اجتماعی و سیاسی مسلمان . در اسدآباد به دنیا آمد. پس از خواندن درس های مقدماتی برای ادامه تحصیل به قزوین ، تهران ، نجف و کربلا و از آن جا به افغانستان و هند رفت. به همین سبب او را افغانی نیز خوانده اند. فعالیت های سیاسی او در افغانستان آغاز و پس از آن در کشورهای گوناگون ، به منظور وحدت دول اسلامی دنبال شد . مبنای حرکت و تلاش او در کشورها براساس اصولی چون : اعتقاد به توانایی اسلام برای رهبری مسلمانان و تأمین نیرو و پیشرفت آنان ، مبارزه با روحیه تسلیم به قضا و قدر و گوشه نشینی ، بازگشت به منابع اصلی فکر اسلامی، تفسیر عقلی تعالیم اسلام ، فراخواندن مسلمانان به فراگیری علوم جدید، مبارزه با استعمار و استبداد به منزلۀ نخستین گام رستاخیز اجتماعی و فکری مسلمانان و اتحاد دول و ملل مسلمان برای دستیابی به این هدف بود. پرثمرترین دوره زندگی او در مصر بود. بسیاری از نویسندگان و روشنفکران مصری و سوری از عقاید او تأثیر پذیرفتند. او انگلستان را دشمن اصلی مسلمانان می خواند، اما دربارۀ فرانسه و روسیه موضعی ملایم تر داشت . در پاریس مجله عروةالوثقی را منتشر کرد و با نگارش مقالاتی در آن و سایر روزنامه های فرانسوی و مناظره و گفتگو با ارنست رنان بر ضرورت تجدید حیات دینی تأکید می کرد. ناصرالدین شاه به دنبال بهره بـرداری از هدف وی ، او را بـه ایران دعوت کرد، اما سیـد در دو سفر خود به ایـران حکومت ایـران را مورد انتقاد قـرار داد و لذا شاه ایران او را به صورتی تحقیرآمیز اخراج کرد. سید پس از خروج از ایران به شیوه های گوناگون به افشاگری علیه حکومت ایران پرداخت و نشریۀ ضیاءالخافقین را در لندن به همیـن منظور انتشار داد. او در اواخر ۱۳۰۹ق به دعوت سلطان عبدالحمید دوم به عثمانی رفت ، اما در آن جا به انزوا کشیده شد و سرانجام براثر ابتـلا به سرطان فک درگذشت . در۱۳۲۳ش، استخوان های پیکر او به درخواست دولت وقت افغانستان از استانبول به خاک این کشور انتقال یافت. او را از احیاگران و پیش کسوتان برجستۀ نهضت بیداری مسلمانان دانسته اند. نیچریه در رد فلسفه مادی و طبیعی از آثار اوست. مجموعه رسائل او در ۲ جلد منتشر شده است.
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
اسدآبادی ، سیدجمال الدین
روحانی متفکر و مصلح اجتماعی و سیاسی مسلمان . در اسدآباد به دنیا آمد. پس از خواندن درس های مقدماتی برای ادامه تحصیل به قزوین ، تهران ، نجف و کربلا و از آن جا به افغانستان و هند رفت. به همین سبب او را افغانی نیز خوانده اند. فعالیت های سیاسی او در افغانستان آغاز و پس از آن در کشورهای گوناگون ، به منظور وحدت دول اسلامی دنبال شد . مبنای حرکت و تلاش او در کشورها براساس اصولی چون : اعتقاد به توانایی اسلام برای رهبری مسلمانان و تأمین نیرو و پیشرفت آنان ، مبارزه با روحیه تسلیم به قضا و قدر و گوشه نشینی ، بازگشت به منابع اصلی فکر اسلامی، تفسیر عقلی تعالیم اسلام ، فراخواندن مسلمانان به فراگیری علوم جدید، مبارزه با استعمار و استبداد به منزلۀ نخستین گام رستاخیز اجتماعی و فکری مسلمانان و اتحاد دول و ملل مسلمان برای دستیابی به این هدف بود. پرثمرترین دوره زندگی او در مصر بود. بسیاری از نویسندگان و روشنفکران مصری و سوری از عقاید او تأثیر پذیرفتند. او انگلستان را دشمن اصلی مسلمانان می خواند، اما دربارۀ فرانسه و روسیه موضعی ملایم تر داشت . در پاریس مجله عروةالوثقی را منتشر کرد و با نگارش مقالاتی در آن و سایر روزنامه های فرانسوی و مناظره و گفتگو با ارنست رنان بر ضرورت تجدید حیات دینی تأکید می کرد. ناصرالدین شاه به دنبال بهره بـرداری از هدف وی ، او را بـه ایران دعوت کرد، اما سیـد در دو سفر خود به ایـران حکومت ایـران را مورد انتقاد قـرار داد و لذا شاه ایران او را به صورتی تحقیرآمیز اخراج کرد. سید پس از خروج از ایران به شیوه های گوناگون به افشاگری علیه حکومت ایران پرداخت و نشریۀ ضیاءالخافقین را در لندن به همیـن منظور انتشار داد. او در اواخر ۱۳۰۹ق به دعوت سلطان عبدالحمید دوم به عثمانی رفت ، اما در آن جا به انزوا کشیده شد و سرانجام براثر ابتـلا به سرطان فک درگذشت . در۱۳۲۳ش، استخوان های پیکر او به درخواست دولت وقت افغانستان از استانبول به خاک این کشور انتقال یافت. او را از احیاگران و پیش کسوتان برجستۀ نهضت بیداری مسلمانان دانسته اند. نیچریه در رد فلسفه مادی و طبیعی از آثار اوست. مجموعه رسائل او در ۲ جلد منتشر شده است.