اسحم. [ اَ ح َ ] ( ع ص ) سیاه. ( منتهی الارب ): اسحم داج ؛ شب سخت سیاه از تاریکی. ( مهذب الاسماء ). || ( اِ ) گیسو. موی سیاه. || شب. || خونی که در آن سوگندخوران دست خود را غوطه دهند. خونی که هم سوگندان در آن دست فروزدندی. || ابر. || سرپستان. || سیاهی سرپستان. || زهدان. || خیک می. ( منتهی الارب ). خیک شراب. || خیک آب. مشک.اسحم. [ اَ ح َ ] ( اِخ ) بتی بوده است عرب را. رجوع به بت و منتهی الارب شود.
