( اسحاق آوند ) اسحاق آوند. [ اِ وَ ] ( اِخ ) موضعی در جنوب بیستون ( بهستان ) و در آنجا نقشی از آثار عهد ماد مانده که قدمت آن بقرن هشتم ق. م. میرسد و اکنون نقش مذکور موسوم است بدکان داود و آن قبری است در بدنه کوه تراشیده. نقش مزبور عبارت است از صورت یک ایرانی که در مقابل آتش ایستاده است. ( یشتها تألیف پورداود ج 1 ص 507 ).
