اسجح. [ اَ ج َ ] ( ع ص ) نیکو و بااعتدال. حسن معتدل. مؤنث : سَجْحاء. ( منتهی الارب ).- وجه ٌ اسجح ؛ روی نیکو بااعتدال.روی خوب.|| آسان از هر چیزی.
