استیسار. [ اِ ] ( ع مص ) بأسیری گردن دادن. گردن نهادن به اسیری. خویشتن فرا اسیری دادن. ( تاج المصادر بیهقی ). || آسان داشتن. || آسان شدن. ( زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). آماده گشتن کار: استیسر له الأمر.
