استیراب. [ اِ ] ( ع مص ) استئراب. وامدار گشتن. قرضدار گردیدن. مدیون شدن. ( منتهی الارب ): اِستأرَب َ؛ استدان. ( قطر المحیط ). || مداجاة. مدارا کردن. || مغالطه. ( از قطر المحیط ).
