استیداه. [ اِ] ( ع مص ) گرد آمدن شتران و رفتن آنها. ( منتهی الارب ).فراهم آمدن شتران. فاهم آمدن و روانه شدن اشتران. ( تاج المصادر بیهقی ). || راست شدن کار. ( منتهی الارب ). || مقهور شدن خصم. ( تاج المصادر بیهقی ). رام شدن خصم. منقاد و مغلوب گردیدن دشمن. یقال : استیدهت الابل و استودهت و استیده الخصم و استوده. || سبک شمردن کسی را. ( منتهی الارب ).
