استیحاء. [ اِ ] ( ع مص ) جنبانیدن. ( منتهی الارب ): استوحاه ؛ حرکه. ( قطر المحیط ). || بفرستادن خواستن کسی را. || دریافتن خواستن. || فریاد خواستن. یقال : استوحیناهم. ( منتهی الارب ).
