استیبال

لغت نامه دهخدا

استیبال. [ اِ ] ( ع مص ) ناگوارد شمردن جای را. ( منتهی الارب ): استوبل فلان الارض ؛ استوخمها و لم توافقه فی بدنه و ان کان محبّاً لها. ( اقرب الموارد ). ناموافق آمدن هوای جایی باکسی. ( زوزنی ). ناموافق آمدن هوا و هرچه باشد. ناموافق یافتن. || بگشن آمدن گوسفند. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). نر طلبیدن گوسپند ماده. گشن خواه گردیدن گوسپند: استوبلت الغنم. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران