استوی

عرش هنگامی که در مورد خداوند به کار ‏رود گفته می‏شود" عرش خدا"، منظور از آن مجموعه جهان هستی است که در حقیقت تخت حکومت پروردگار محسوب می‏شود.
اصولا جمله اسْتَوی‏ عَلَی الْعَرْشِ کنایه از تسلط یک زمامدار بر امور کشور خویش است، همانطور که جمله" ثل عرشه" ( تختش فرو ریخت ) به معنی از دست دادن قدرت می‏باشد، در فارسی نیز این تعبیر کنایی زیاد به کار می‏رود، مثلا می‏گوئیم در فلان کشور، جمعی شورش کردند و زمامدارشان را از تخت فرو کشیدند، در حالی که ممکن است اصلا تختی نداشته باشد، یا جمعی به هواخواهی فلان برخاستند و او را بر تخت نشاندند، همه اینها کنایه از قدرت یافتن یا از قدرت افتادن است.
لذا باید عرض کنیم که اصلا آیه در این مقام نیست که به این سوال پاسخ دهد بلکه کنایه از احاطه کامل پروردگار و تسلط او بر تدبیر امور آسمانها و زمین بعد از خلقت آنها است.
https://www. pasokhgoo. ir/node/95869

، از آن جا که مُلک خداوند بر همه اشیأ احاطه دارد و تدبیرش بر همه امور عالم گسترده است، در نتیجه خداوند متعال مدبرالامر و استوی علی العرش میباشد

الرحمن علی العرش استوی خداوند بر عرش استیلا دارد ( طه - 5 ) . و هنگامی که با الی متعدی شود به معنی قصد می آید ، : ثم استوی الی السماء : سپس اراده آفرینش آسمان کرد . ( تفسیر نمونه ج : 20 ص : 229 )