استووائین

لغت نامه دهخدا

استووائین. [ اِت ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) کلریدرات دامی لئین . گردی است سفید درخشان و در آب و الکل بخوبی حل میشود و چون محلول آن با جوشانیدن و حرارت اتوکلاو تجزیه نمیشود استریلیزه کردن آن بسیار آسان است. اثر مسکن استووائین اندکی کمتر از کوکائین است ولی به رگ فشار وارد نمیآورد و بکار بردن آن خطراتی برای بیمار ندارد. چکانیدن محلول آن چشم را مثل محلول کوکائین بیحس نمیکند. ولی تزریق آن در زیر ملتحمه بیحسی مداومی که بر بیحسی حاصل از چکانیدن کوکائین برتری دارد تولید میکند.
مقدار استعمال : سمیت استوائین چهاربار کمتر از سمیت کوکائین است. میزان معمول استعمال آن دو تا ده سانتی گرم و حداکثر استعمال آن در یکبار هشت سانتی گرم و در بیست وچهار ساعت پانزده سانتی گرم است. معمولاً در هربار بیش از دو سانتی گرم آنرا بکار نمیبرند.
موارد استعمال : این دارو بصورت شربت و قرص بعنوان ضدقی و برای تسکین دردهای معدوی و بصورت روغن در درمان زکام و بشکل شیاف برای تسکین دردهای بواسیر و شقاق مقعد تجویز میشود. محلول یک درصد آن برای بیحسی موضعی ، در کحالی و دندانسازی بکار میرود و طلای محلول پنج تا ده درصد آن بگلو، دردهای آنژین را آرام میکند. امروزه تزریق زیرجلدی آن بعنوان بیحسی موضعی متروک شده و نووکائین جای آنرا گرفته است. ( درمان شناسی تألیف محمدعلی غربی ج 1 ص 114، 115 ).

پیشنهاد کاربران