استهجان

لغت نامه دهخدا

استهجان. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )زشت شمردن. ( منتهی الارب ). مکروه شمردن. عیب کردن.

قبیح دانستن، شت شمردن، زشت دانستن کاری، عیب کردن
زشت شمردن

قبیح بودن، زشت بودن.

در قسمت فرهنگ فارسی بالا نوشته شده شت شمردن
که همون زشت شمردن هست و اشتباه نوشتاری بوده