استنیت

آستنیت. آستنیت ( به انگلیسی: Austenite ) یا آهن فاز - گاما ( به انگلیسی: gamma - phase iron ( γ - Fe ) ) یک دگرشکلی فلزی و غیر - مغناطیسی از آهن یا یک محلول جامد از آهن و یک ماده آلیاژی دیگر است. [ ۱] در فولادهای کربنی آستنیت در بالای نقطه یوتِکتوئید که دارای دمای ۷۲۷. ۵ درجه سلسیوس است، یافت می شود.
سایر آلیاژهای فولادی دماهای یوتکتوئید متفاوتی دارند. در فولادزنگ نزن آلوتروپ آستنیت در دمای اتاق وجود دارد. این دگرشکلی به افتخار سر ویلیام کندلر آستن، آستنیت نام گذاری شده است. [ ۲]
از ۹۱۲ درجه سلسیوس تا ۱۳۹۴ آهن آلفا دچار یک استحاله فازی از ساختار BCC به ساختار کریستالی FCC ( آهن گاما ) می شود که نام دیگرش آستنیت است. این آهن نیز به طور مشابه، نرم و شکل پذیر است اما قابلیت حل کردن کربن به مراتب بیشتری در خود را داراست. ( در حد ۲٫۰۳ درصد جرمی در دمای ۱۱۴۶ درجه سلسیوس )
آهن گاما به طور گسترده در فولادهای ضدزنگ مورد استفاده صنایع غذایی و بیمارستانی کاربرد دارد.
آستنیتی کردن به معنای حرارت دادن آهن یا آلیاژهای پایه آهن تا رسیدن به دمای تغییر ساختار کریستالی از فریت به آستنیت می باشد. [ ۳]
در این دما ساختار کریستالی بازتر آستنیت قابلیت جذب کربن از کربیدآهن در فولاد را دارد.
یک فرایند ناقص آستنیتی کردن باعث می شود مقداری کربید حل نشده در ساختار رسوب کند.
برای بعضی از آهن ها، آلیاژهای پایه آهن و فولادها، کربید ممکن است در مرحله آستنیتی کردن ظاهر شود که به آن آستنیتی کردن دوفازی می گویند. [ ۴]
آس پخت یا austempering یک فرایند سخت سازی است که برای بهبود خواص مکانیکی فلزهای پایه آهن مورد استفاده قرار می گیرد.
بدین صورت که فلز حرارت داده می شود تا به ناحیه سمانتیت در دیاگرام فازی برسد و سپس در یک محفظه نمک یا سایر مواد خنک کننده قرار می گیرد تا دمایش به ۳۰۰ تا ۳۷۵ برسد.
فلز در این محدوده دمایی باز پخت ( annealing ) می شود تا در نهایت آستنیت تبدیل به بینایت یا آسفریت ( فریت بی نایتی+ آستنیت پرکربن ) شود.
با تغییر دمای آستنیتی کردن، فرایند آسپخت می تواند ریزساختارهای متفاوت و دلخواه را فراهم کند.
اگر فرایند آستنیتی کردن در دمای بالا انجام شود، محصول فرایند یک آستنیت پرکربن خواهد بود. به طور مشابه با انجام فرایند در دماهای پایین تر شاهد توزیع یکنواختتری از ساختار آسپخت شده خواهیم بود. [ ۵]