استنی

لغت نامه دهخدا

استنی. [ اِ ت ُ ] ( اِخ ) ( بزبان استنی : اِاِستی ) اِستونی. مملکتی اروپائی در ساحل بالتیک که از طرف شمال به خلیج فنلاند و از طرف جنوب به لتونی و از مشرق بروسیه محدود است ، بمساحت 47550 گز مربع و دارای یک میلیون و دویست هزار سکنه. پایتخت آن تالین که در قدیم رِوال مینامیدند و شهر مهم آن تارتو و ناروا میباشد. مردم استنی به فلاحت و تربیت اغنام و صنایع چوب اشتغال دارند. استنی را در قرن دوازدهم تتن ها و در قرن شانزدهم سوئدی ها تسخیر کردند و بسال 1721 م. بروسیه الحاق شد. در سال 1918 م. استنی استقلال خود را اعلام داشت ولی لشکریان استنی برای دفاع از کشور خود از سال 1918 تا 1919 م. با آلمانی ها و سپس با روس ها جنگیدند و استقلال خود را حفظ کردند. در جنگ جهانگیر دوم این مملکت نیز با دیگر ممالک کوچک ساحل بالتیک به مملکت روسیه شوروی ملحق شدند، ولی امروزه مستقلند.

فرهنگ فارسی

مملکتی اروپائی

پیشنهاد کاربران

آستنی: ( کاهش توانایی بدنی، دردوضعف ماهیچه ایی، احساس ضعف غیرمعمول )
اُستنی : ریسمان

بپرس