**۱. �شَهر یوش� ( ترکیب جغرافیایی ) :**
در این برداشت، جزءِ نخستِ واژه �شهر� در معنیِ �آبادی، ولایت، قلمرو� آمده و جزءِ دوم �یوش� اشاره به روستای تاریخیِ یوش دارد؛ یوش همان زادگاهِ نیما یوشیج و یکی از کهن ترین آبادی های منطقهٔ بلده در مازندران است. در این صورت، �شهریوش� می تواند به معنای �حاکمِ شهرِ یوش� یا �منسوب به شهرِ یوش� باشد. چنین ساختی در نام های کهنِ ایرانی و محلی ( مانند شهریار، شهریبک، و شهریزن ) رایج بوده و �یوش� در مقامِ شناسهٔ مکانی به کار رفته است.
... [مشاهده متن کامل]
**۲. �شیر یوش� ( ترکیبِ نمادین یا وصفی ) :**
در وجهِ دیگر، �شهریوش� ممکن است دگرگونی یا ضبطِ متفاوتی از ترکیبِ �شیریوش� باشد؛ مشابهِ نامِ �شراگیم� که صورتِ فشردهٔ �شیرآگین� دانسته شده است. در این تعبیر، �شیر� نمادِ دلیری، قدرت و بزرگی است و �یوش� می تواند هم ریشه با واژه های کهن به معنای �یار، همراه، نیرومند� یا اشاره به همان مکانِ یوش باشد. بنابراین �شیریوش� یا �شهریوش� در معنای �شیرِ یوش� یا �آن که از یوش و به سانِ شیر است� تفسیر می شود. این وجهِ وصفی با نام گذاریِ پهلوانان و بزرگانِ محلی ( در سنتِ پادوسپانیان و طبری ها ) سازگار است.
**۳. �شهر نوش� ( ترکیبِ جغرافیاییِ جایگزین ) :**
در روایت سوم، جزء دوم واژه می تواند �نوش� باشد، نه �یوش�. در منابع تاریخی از مناطقی با نام های نوشه ده و نوشهر در محدودهٔ رویان و رستمدار ( مرکز قدرتِ پادوسپانیان ) یاد شده است. در بندهشن از کوه منوش و سی سنگان به عنوان تختگاهِ منوچهر پیشدادی یاد شده و ظهیرالدین مرعشی نیز در تاریخ طبرستان و رویان و مازندران از نوشه ده ( در همین ناحیه ) به عنوان تختگاه منوچهر نام می برد. بنابراین، �شهریوش / شهرنوش� می تواند در اصل به معنای �شهرِ نوش� یا �منسوب به نوشه ده ( نوشهر امروزی ) � باشد، که با جغرافیای تاریخی خاندان پادوسپانی سازگار است.
در این برداشت، جزءِ نخستِ واژه �شهر� در معنیِ �آبادی، ولایت، قلمرو� آمده و جزءِ دوم �یوش� اشاره به روستای تاریخیِ یوش دارد؛ یوش همان زادگاهِ نیما یوشیج و یکی از کهن ترین آبادی های منطقهٔ بلده در مازندران است. در این صورت، �شهریوش� می تواند به معنای �حاکمِ شهرِ یوش� یا �منسوب به شهرِ یوش� باشد. چنین ساختی در نام های کهنِ ایرانی و محلی ( مانند شهریار، شهریبک، و شهریزن ) رایج بوده و �یوش� در مقامِ شناسهٔ مکانی به کار رفته است.
... [مشاهده متن کامل]
**۲. �شیر یوش� ( ترکیبِ نمادین یا وصفی ) :**
در وجهِ دیگر، �شهریوش� ممکن است دگرگونی یا ضبطِ متفاوتی از ترکیبِ �شیریوش� باشد؛ مشابهِ نامِ �شراگیم� که صورتِ فشردهٔ �شیرآگین� دانسته شده است. در این تعبیر، �شیر� نمادِ دلیری، قدرت و بزرگی است و �یوش� می تواند هم ریشه با واژه های کهن به معنای �یار، همراه، نیرومند� یا اشاره به همان مکانِ یوش باشد. بنابراین �شیریوش� یا �شهریوش� در معنای �شیرِ یوش� یا �آن که از یوش و به سانِ شیر است� تفسیر می شود. این وجهِ وصفی با نام گذاریِ پهلوانان و بزرگانِ محلی ( در سنتِ پادوسپانیان و طبری ها ) سازگار است.
**۳. �شهر نوش� ( ترکیبِ جغرافیاییِ جایگزین ) :**
در روایت سوم، جزء دوم واژه می تواند �نوش� باشد، نه �یوش�. در منابع تاریخی از مناطقی با نام های نوشه ده و نوشهر در محدودهٔ رویان و رستمدار ( مرکز قدرتِ پادوسپانیان ) یاد شده است. در بندهشن از کوه منوش و سی سنگان به عنوان تختگاهِ منوچهر پیشدادی یاد شده و ظهیرالدین مرعشی نیز در تاریخ طبرستان و رویان و مازندران از نوشه ده ( در همین ناحیه ) به عنوان تختگاه منوچهر نام می برد. بنابراین، �شهریوش / شهرنوش� می تواند در اصل به معنای �شهرِ نوش� یا �منسوب به نوشه ده ( نوشهر امروزی ) � باشد، که با جغرافیای تاریخی خاندان پادوسپانی سازگار است.