استنجاث. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بیرون آوردن. ( منتهی الارب ): استنجث الشی ٔ؛ استخرجه. ( اقرب الموارد ). || پیش آمدن به چیزی و تعرض کردن. ( منتهی الارب ): استنجث للشی ٔ؛ تصدی له. ( اقرب الموارد ). || در پی چیزی رفتن. ( از منتهی الارب ).
