استنثار

لغت نامه دهخدا

استنثار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بینی افشاندن. ( منتهی الارب ). بینی دمیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || آب در بینی کردن. ( منتهی الارب ): استنثر؛ استنشق الماء ثم استخرج ذلک بنفس الانف ، و منهم من یفرق بین الاستنشاق و الاستنثار، فیجعل الاستنشاق ایصال الماء و الاستنشاراخراج ما فی الانف من مخاط و غیره. ( اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بینی افشاندن پس از استنشاق را استنثار می گویند و از آن به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن رفته است.
به تصریح برخی، از مستحبات وضو، استنثار پس از استنشاق است.


پیشنهاد کاربران

إِسْتِنْثَار:خارج کردن آب از بینی در وضو/در وضو با دست راست آب در بینی کرده ( استنشاق ) و سپس با دست چپ بینی را خالی می کنیم ( استنثار )
از سنت های وضو می باشد و در هنگام وضو وقتی بینی را خالی می کنیم این دعا را زمزمه می کنیم:
...
[مشاهده متن کامل]

اَللَّهُمَّ نَجِّنِی مِنْ رَائِحَةِ الزَّقُّومِ/خدایا از بوی زقوم مرا نجات ده
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ رَوَائِحَ النَّارِ وَسُوءِ الدَّارِ/خدایا به تو پناه می برم از بوهای جهنم
قال ابن قدامة فی المغنی:
والاستنشاق اجتذاب الماء بالنفس إلى باطن الأنف، والاستنثار إخراج الماء من أنفه، ولکن یعبَّر بالاستنثار عن الاستنشاق لکونه من لوازمه

بپرس