استناحه

لغت نامه دهخدا

( استناحة ) استناحة. [ اِ ت ِ ح َ ] ( ع مص ) نوحه کردن با بانگ و فریاد. || گریستن مرد. ( منتهی الارب ). || گریانیدن دیگری را. دیگری را گریانیدن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران