استن چمبرلین

شدند، و رهبری محافظه کاران در میان عموم مردم در سال های ۱۹۲۱ و ۲۲ به دست گرفتند. به عنوان وزیر امور خارجه، او در مورد پیمان لوکارنو ( ۱۹۲۵ ) ، با هدف جلوگیری از جنگ بین فرانسه و آلمان، که به همین خاطر او جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، مذاکره کرد. او یکی از معدود نمایندگان مجلس بود که حامی وینستون چرچیل بود که خواستار تجدید نظر در برابر تهدید آلمان در دهه ۱۹۳۰ بود.