استله

لغت نامه دهخدا

استله. [ اِ ت ِ ل َ ] ( اِخ ) ( بلدة... ) شهری به اسپانیا نزدیک لوکرونی. ( الحلل السندسیه ج 2 ص 177 ).

فرهنگ فارسی

شهری باسپاییا نزدیک لو کرونی

گویش مازنی

/estele/ از روستاهای بلوک مانند واقع در ولوپی سوادکوه

دانشنامه آزاد فارسی

اِستِلِه (Stele)
(به عربی: مِسَلّه) واژۀ یونانی به معنی لوحه یا میلۀ سنگی قائمی که در روزگار باستان به منزلۀ یادبود یا نشانگر به کار می رفت، معمولاً کنده کاری شده بود. رایج ترین نوع آن در مصر و یونان استلۀ مربوط به خاکسپاری است که گاهی مستطیل یا مربع شکل بود ولی اغلب سری گرد داشت، همچون سنگ قبر امروزی مسیحیان که بازماندۀ مستقیم نوع مصری است. روی این استله نام و القاب متوفی و معمولاً دعای ترحیم حک می شد. استلۀ یادبود را گاهی فرمانروایان برای ثبت اعمالشان در جنگ یا بخشش هایشان به معابد برمی افراشتند. در تمدن های باستانی دیگر نیز همچون چین، مایایِ پیشاکلمبی مکزیک و امریکای مرکزی از آن استفاده می شد. مایاها معمولاً استله را مقابل معبد کار می گذاشتند و بر آن تصویری از فرمانروا و متنی دربارۀ دستاوردهای سیاسی و نظامی او حک می کردند.

پیشنهاد کاربران

بپرس