استقیلا. [ اُ ت ُ ] ( اِخ ) پهلوانی تورانی در لشکر افراسیاب. ( برهان ) ( سروری ) ( مؤید الفضلاء ) : چو او بازگشت استقیلا چو گردبیامد که با شاه جوید نبرد.فردوسی.
