استقذار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) پلید شمردن. ( منتهی الارب ).ناخوش داشتن. کراهت داشتن : استقذرت الشی َٔ؛ اذا کرهت له. ( منتهی الارب ). || پلید آمدن کسی را.چیزی را پلید آمدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ).
