استفره. [ اِ ت َ رَ ]( اِ ) جوالیقی گوید استفره اصل «استبرق » معرّب است بمعنی «غلیظالدیباج » و ابن درید گوید اصل استبرق ، استروه است. ( المعرب جوالیقی چ احمد محمد شاکر ص 15 ).
