استفان مالارمه ( به فرانسوی: Stéphane Mallarmé ) اتین مالارمه معروف به استفان مالارمه شاعر، معلم، مترجم و منتقد فرانسوی بود که در ۱۸ مارس ۱۸۴۲ در پاریس متولد شد و نهم سپتامبر ۱۸۹۸ در ولون ( شهر وولن سور سن و مارن ) درگذشت.
وی از مریدان و علاقه مندان تئوفیل گوتیه، شارل بودلر و تئودور دبانویل بود و در سال ۱۸۶۲ نخستین اشعار خود را در مجلات منتشر نمود. به عنوان شغل از سر ضرورت زبان انگلیسی درس می داد و به همین دلیل در ماه سپتامبر ۱۸۶۳ برای کار به مدرسه تورنن - سور - رن در آردش رفت و در بزانسون و آوینیون اقامت کرد، در سال ۱۸۷۱ به پاریس رفت. به این ترتیب با نویسندگانی چون پل ورلن، امیل زولا و آگوست دو ویلیر دو لیل آدام[ ۱] و هنرمندانی مانند ادوار مانه، که پرتره او را در سال ۱۸۷۶ نقاشی کرد ملاقات کرد.
او در شغل خود چندان موفق نبود و نزد شاگردانش محبوبیتی نداشت و فقر و مرگ عزیزان او را آزرده بود ولی زندگی خانوادگی آرامی داشت. او به نوشتن شعر ادامه می دهد و در محافل سه شنبه خیابان رم یا خانه ییلاقی خود در ولون نزدیک فونتنبلو هم چنان با هنرمندان ملاقات می کند. مرگ او نیز در ۵۶ سالگی در همین خانه می رسد.
او به مکتب هنر برای هنر علاقه بسیاری دارد و از سال ۱۸۶۶ در پارناس معاصر قلم می زند و همیشه در پی غلبه بر غلبه بر احساس ناتوانی ناشی از افسردگی است که دارد، در پی زیبایی خالصی که به رای او تنها منبع تولید هنر است. وی می گوید: «جهان ساخته شده است تا کتاب زیبایی نوشته شود. » پروژه های بزرگی آغاز می کند که ارودیاد ( ۱۸۶۴–۱۸۸۷ ) و بعد از ظهر یک حیوان وحشی ( ۱۸۶۵–۱۸۷۶ ) از جمله آن ها است. کلود دبوسی یکی از معروف ترین سمفونی های خود را در ۱۸۹۲–۱۸۹۴ بر اساس این کار می سازد. مالارمه به ادگار آلن پو علاقه بسیاری دارد و اثر وی به نام کلاغ ( ۱۸۴۵ ) را در سال ۱۸۷۵ ترجمه و با تصویرگری ادوارد مانه منتشر می کند و علاوه بر ترجمه اشعار دیگر او به نثر، در سال ۱۸۷۶ یک مرثیه ( tombeau ) برای او می سراید.
در سال ۱۸۸۷، نسخه ای از اشعارش را منتشر می کند و نشان می دهد در پی یافتن سبک مخصوص خود است از جمله در شعر «Sonnet en X» می نویسد:
Ses purs ongles très haut dédiant leur onyx
و در یکی از اشعار هشت هجایی اش می نویسد:
Une dentelle s'abolit // Dans le doute du Jeu suprême //A n'entrouvrir comme un blasphème //Qu'absence éternelle de lit
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی از مریدان و علاقه مندان تئوفیل گوتیه، شارل بودلر و تئودور دبانویل بود و در سال ۱۸۶۲ نخستین اشعار خود را در مجلات منتشر نمود. به عنوان شغل از سر ضرورت زبان انگلیسی درس می داد و به همین دلیل در ماه سپتامبر ۱۸۶۳ برای کار به مدرسه تورنن - سور - رن در آردش رفت و در بزانسون و آوینیون اقامت کرد، در سال ۱۸۷۱ به پاریس رفت. به این ترتیب با نویسندگانی چون پل ورلن، امیل زولا و آگوست دو ویلیر دو لیل آدام[ ۱] و هنرمندانی مانند ادوار مانه، که پرتره او را در سال ۱۸۷۶ نقاشی کرد ملاقات کرد.
او در شغل خود چندان موفق نبود و نزد شاگردانش محبوبیتی نداشت و فقر و مرگ عزیزان او را آزرده بود ولی زندگی خانوادگی آرامی داشت. او به نوشتن شعر ادامه می دهد و در محافل سه شنبه خیابان رم یا خانه ییلاقی خود در ولون نزدیک فونتنبلو هم چنان با هنرمندان ملاقات می کند. مرگ او نیز در ۵۶ سالگی در همین خانه می رسد.
او به مکتب هنر برای هنر علاقه بسیاری دارد و از سال ۱۸۶۶ در پارناس معاصر قلم می زند و همیشه در پی غلبه بر غلبه بر احساس ناتوانی ناشی از افسردگی است که دارد، در پی زیبایی خالصی که به رای او تنها منبع تولید هنر است. وی می گوید: «جهان ساخته شده است تا کتاب زیبایی نوشته شود. » پروژه های بزرگی آغاز می کند که ارودیاد ( ۱۸۶۴–۱۸۸۷ ) و بعد از ظهر یک حیوان وحشی ( ۱۸۶۵–۱۸۷۶ ) از جمله آن ها است. کلود دبوسی یکی از معروف ترین سمفونی های خود را در ۱۸۹۲–۱۸۹۴ بر اساس این کار می سازد. مالارمه به ادگار آلن پو علاقه بسیاری دارد و اثر وی به نام کلاغ ( ۱۸۴۵ ) را در سال ۱۸۷۵ ترجمه و با تصویرگری ادوارد مانه منتشر می کند و علاوه بر ترجمه اشعار دیگر او به نثر، در سال ۱۸۷۶ یک مرثیه ( tombeau ) برای او می سراید.
در سال ۱۸۸۷، نسخه ای از اشعارش را منتشر می کند و نشان می دهد در پی یافتن سبک مخصوص خود است از جمله در شعر «Sonnet en X» می نویسد:
Ses purs ongles très haut dédiant leur onyx
و در یکی از اشعار هشت هجایی اش می نویسد:
Une dentelle s'abolit // Dans le doute du Jeu suprême //A n'entrouvrir comme un blasphème //Qu'absence éternelle de lit
wiki: استفان مالارمه