استفاع

لغت نامه دهخدا

استفاع. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) تیره شدن هوا که به برخاستن باد و گرد و مانند آن ماند. ( منتهی الارب ). || برگردیدن گونه از ترس و مانند آن. برگردیدن رنگ از ترس و مانند آن : اُستفعلونه ( مجهولاً )؛ برگردید گونه او از ترس. ( منتهی الارب ). || تهبج. برآماسیدن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

تیره شدن هوا ببرخاستن باد و گرد و مانند آن

پیشنهاد کاربران

بپرس