استغنی

لغت نامه دهخدا

استغنی. [ اِ ت ِ ] ( از ع ، مص ) مماله استغناء :
گل زرد و گل دورو گل سرخ و گل نسرین
ز درد و داغ دادستند ما را خط استغنی.

منوچهری.

استغنی به معنای غنی بودن است و در حال دیگر خود را بی نیاز از خداوند دانستن است

طلب بی نیازی کردن