[ویکی فقه] استغفار الوالالباب (قرآن). استغفار (طلب آمرزش)، از ریشه غفران در اصل به معنای پوشیدن چیزی می آید.
در قرآن کریم به استغفار خردمندان، برای آمرزش گناهان خویش پس از اقرار به ایمان اشاره شده استف آنجاکه می فرماید: «ان فی خلق السماوات والارض واختلاف اللیل والنهار لآیات لاولی الالباب؛ مسلما در آفرینش آسمان ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز برای خردمندان نشانه هایی(قانع کننده) است.» • «ربنا اننا سمعنا منادیا ینادی للایمان ان آمنوا بربکم فآمنا ربنا فاغفر لنا ذنوبنا وکفر عنا سیئاتنا وتوفنا مع الابرار؛ پروردگارا ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را بیامرز و بدی های ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران.»
در قرآن کریم به استغفار خردمندان، برای آمرزش گناهان خویش پس از اقرار به ایمان اشاره شده استف آنجاکه می فرماید: «ان فی خلق السماوات والارض واختلاف اللیل والنهار لآیات لاولی الالباب؛ مسلما در آفرینش آسمان ها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز برای خردمندان نشانه هایی(قانع کننده) است.» • «ربنا اننا سمعنا منادیا ینادی للایمان ان آمنوا بربکم فآمنا ربنا فاغفر لنا ذنوبنا وکفر عنا سیئاتنا وتوفنا مع الابرار؛ پروردگارا ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را بیامرز و بدی های ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران.»