[ویکی فقه] استعمال لفظ در معنا اطلاق لفظ و اراده معنای آن است.
استعمال لفظ در معنا، مقابل استعمال لفظ در لفظ بوده و به معنای بکار بردن لفظ و اراده معنای آن می باشد، مانند: اطلاق لفظ «اسد» و اراده حیوان درنده خاص.
نکته
اصل در استعمال، استعمال لفظ در معنا می باشد و استعمال لفظ در لفظ، نیاز به قرینه دارد.
استعمال لفظ در معنا، مقابل استعمال لفظ در لفظ بوده و به معنای بکار بردن لفظ و اراده معنای آن می باشد، مانند: اطلاق لفظ «اسد» و اراده حیوان درنده خاص.
نکته
اصل در استعمال، استعمال لفظ در معنا می باشد و استعمال لفظ در لفظ، نیاز به قرینه دارد.
wikifeqh: استعمال_لفظ_در_معنا