استعمارگری اسپانیا در قاره آمریکا. استعمارگری اسپانیا در قاره آمریکا ( انگلیسی: Spanish colonization of the Americas ) گسترش استعمارگری تحت تاج کاستیا توسط کنکیستادورها یا همان فاتحان اسپانیایی آغاز گردید و در ادامه توسط مدیران و مبلغان مذهبی توسعه یافت، انگیزهٔ اصلی آنها برای گسترش استعمار، تجارت و القای ایمان کاتولیسیسم با استفاده از سرخ پوستان بود.
سرآغاز این استعمارگری همزمان با ورود کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ به قاره آمریکا و در ادامهٔ آن برای بیش از ۳ قرن توسط امپراتوری اسپانیا در سراسر جزایر کارائیب، نیمی از آمریکای جنوبی، بسیاری از مناطق مرکزی آمریکا، و بسیاری دیگر از مناطق شمال را شامل می گردید، برآورد شده که در طول دوران استعمار یعنی از حدود ( ۱۴۹۲ تا ۱۸۳۲ ) در مجموع ۱۸/۶ میلیون اسپانیایی در آمریکا یکجانشین و بیشتر از ۲/۵ میلیون در طول دوران پس از استعمار ( ۱۸۵۰ تا ۱۹۵۰ ) مهاجرت کردند.
با ورود کریستف کلمب به دریای کارائیب در سال ۱۴۹۲ و به دست آوردن کنترل سرزمین های بیشتر برای بیش از سه قرن امپراتوری اسپانیا در سراسر جزایر کارائیب، نیمی از آمریکای جنوبی، بیشتر آمریکای مرکزی و بیشتر آمریکای شمالی گسترش می یابد. تخمین زده می شود که در دوره استعمار ( ۱۴۳۲–۱۸۳۲ ) ، در مجموع ۱٫۸۶ میلیون اسپانیایی در قاره آمریکا ساکن شدند و ۳٫۵ میلیون نفر دیگر نیز در دوران پسااستعمار ( ۱۹۵۰–۱۸۵۰ ) مهاجرت کردند. تعداد مهاجران در قرن شانزدهم ۲۵۰٬۰۰۰ تخمین زده شده است و بیشتر در طول قرن ۱۸ به دلیل تشویق مهاجرت توسط سلسله جدید بوربون بوده است. [ ۱] تخمین زده شده است که بیش از ۱٫۸۶ میلیون اسپانیایی در بازه زمانی ۱۴۹۲ تا ۱۸۲۴ به آمریکای لاتین مهاجرت کرده اند، و میلیون ها نفر دیگر پس از استقلال به مهاجرت ادامه داده اند.
در مقابل، جمعیت بومی در یک قرن و نیم اول پس از سفرهای کلمب، در درجه اول از طریق شیوع بیماری های آفریقایی - اوراسیا، تقریباً ۸۰ درصد سقوط کرد. [ ۲] گفته می شود که این اولین اقدام گسترده نسل کشی در عصر مدرن است. [ ۳] می توان سال کرد که آیا کاهش عظیم جمعیت نسل کشی تلقی می شود ( تلاش آگاهانه آگاهانه برای پاک کردن گروهی از مردم از روی زمین ) ، زیرا در آن زمان هیچ کس از عوامل غیبی که باعث مرگ میلیون ها نفر شده است، آگاهی نداشته است. اختلاط نژادی فرایندی اساسی در استعمار اسپانیا در قاره آمریکا بود و در نهایت منجر به هویت آمریکای لاتین شد که فرهنگ های آفریقایی، اسپانیایی تبار و بومی آمریکایی را با هم ترکیب می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسرآغاز این استعمارگری همزمان با ورود کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ به قاره آمریکا و در ادامهٔ آن برای بیش از ۳ قرن توسط امپراتوری اسپانیا در سراسر جزایر کارائیب، نیمی از آمریکای جنوبی، بسیاری از مناطق مرکزی آمریکا، و بسیاری دیگر از مناطق شمال را شامل می گردید، برآورد شده که در طول دوران استعمار یعنی از حدود ( ۱۴۹۲ تا ۱۸۳۲ ) در مجموع ۱۸/۶ میلیون اسپانیایی در آمریکا یکجانشین و بیشتر از ۲/۵ میلیون در طول دوران پس از استعمار ( ۱۸۵۰ تا ۱۹۵۰ ) مهاجرت کردند.
با ورود کریستف کلمب به دریای کارائیب در سال ۱۴۹۲ و به دست آوردن کنترل سرزمین های بیشتر برای بیش از سه قرن امپراتوری اسپانیا در سراسر جزایر کارائیب، نیمی از آمریکای جنوبی، بیشتر آمریکای مرکزی و بیشتر آمریکای شمالی گسترش می یابد. تخمین زده می شود که در دوره استعمار ( ۱۴۳۲–۱۸۳۲ ) ، در مجموع ۱٫۸۶ میلیون اسپانیایی در قاره آمریکا ساکن شدند و ۳٫۵ میلیون نفر دیگر نیز در دوران پسااستعمار ( ۱۹۵۰–۱۸۵۰ ) مهاجرت کردند. تعداد مهاجران در قرن شانزدهم ۲۵۰٬۰۰۰ تخمین زده شده است و بیشتر در طول قرن ۱۸ به دلیل تشویق مهاجرت توسط سلسله جدید بوربون بوده است. [ ۱] تخمین زده شده است که بیش از ۱٫۸۶ میلیون اسپانیایی در بازه زمانی ۱۴۹۲ تا ۱۸۲۴ به آمریکای لاتین مهاجرت کرده اند، و میلیون ها نفر دیگر پس از استقلال به مهاجرت ادامه داده اند.
در مقابل، جمعیت بومی در یک قرن و نیم اول پس از سفرهای کلمب، در درجه اول از طریق شیوع بیماری های آفریقایی - اوراسیا، تقریباً ۸۰ درصد سقوط کرد. [ ۲] گفته می شود که این اولین اقدام گسترده نسل کشی در عصر مدرن است. [ ۳] می توان سال کرد که آیا کاهش عظیم جمعیت نسل کشی تلقی می شود ( تلاش آگاهانه آگاهانه برای پاک کردن گروهی از مردم از روی زمین ) ، زیرا در آن زمان هیچ کس از عوامل غیبی که باعث مرگ میلیون ها نفر شده است، آگاهی نداشته است. اختلاط نژادی فرایندی اساسی در استعمار اسپانیا در قاره آمریکا بود و در نهایت منجر به هویت آمریکای لاتین شد که فرهنگ های آفریقایی، اسپانیایی تبار و بومی آمریکایی را با هم ترکیب می کند.
