استعفاء

/~este~fA/
برابر پارسی: کناره جویی، کناره گیری

لغت نامه دهخدا

استعفاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) معاف کردن تکلیف خواستن. ( منتهی الارب ). معاف کردن خواستن. ( زوزنی ). استدعاء کناره گیری از شغل : از شغلهائی که بدیشان مفوض بود که جز بدیشان راست نیامدی و کس دیگر نبود که استقلال آن داشتی ، استعفا خواستند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 334 ). فضل بخراسان رفت و دو سال ببود و مالی به زایران و شاعران بخشید و پس استعفا خواست و بیافت.( تاریخ بیهقی ص 423 ). هر گاه که از جانب سلطان در آن معاتبت مبالغه رفتی از وزارت استعفا خواستی. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 359 ). || از گناه درگذشتن خواستن. طلب آمرزش کردن. عفو خواستن. خطا از کسی معاف کنانیدن. ( غیاث ). || بلب گرفته صافی کردن شتر گیاه خشک را. ( از منتهی الارب ): استعفت الابل الیبیس َ؛ اخذته بمشافرها مستصفیة. ( اقرب الموارد ).
- استعفا خواستن و استعفا دادن و استعفا کردن ؛ از شغل معافیت خواستن. خود را خلع کردن.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) تقاضای معافیت از انجام کار. ،~ نامه نامه ای که تقاضای کناره گیری از شغل یا کار در آن نوشته شده است .

مترادف ها

demission (اسم)
واگذاری، کناره گیری، استعفاء، حقارت
breakaway (اسم)
جدایی، فرار، استعفاء، رم، هجوم وحشیانه گله گوسفند و گاو

فارسی به عربی

انفصالی

پیشنهاد کاربران

استعفاء: واگامیدن ( دکترملایری )
این جمله کوتاه عنوان استفاء و کناره گرفتن از جایگاه
پیشنهاد موکدا میگردد.
Given Situation

بپرس