استعشاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) سرگشته یافتن کسی را: استعشاه ؛ سرگشته یافت او را. ( منتهی الارب ). || بروشنی آتش راه یافتن : استعشی ناراً. ( منتهی الارب ).
