استعداء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) یاری خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). یاری خواستن از کسی بر امری. یقال : استعدیت الامر علی فلان فاعدانی. ( منتهی الارب ). || دوانیدن اسب. ( تاج المصادر بیهقی ).
