استعباد

/~este~bAd/

لغت نامه دهخدا

استعباد. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) به بندگی گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( منتهی الارب ). تعبید. || مانند بنده گردانیدن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

بندگی خواستن، به بندگی گرفتن، کسی رابنده خودساختن، مانندبنده گردانیدن
استعجاب ۱ - ( مصدر ) شگفت کردن شگفتی نمودن عجیب شمردن در شگفت شدن بشگفت آمدن . ۲ - ( اسم ) شگفتی تعجب .

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] (مص م . ) کسی را بندة خود ساختن ، مانند بنده گردانیدن .

فرهنگ عمید

به کسی را بندۀ خود کردن، به بندگی گرفتن.

پیشنهاد کاربران

یعنی بنده و برده کردن کسی، به بردگی کشاندن ( از ریشه ی �عبد� = بنده ) .