استعانت

[ویکی فقه] استعانت در دو معنای یاری خواستن و کمک جستن آمده است. در فقه از آن در باب های طهارت، صلات، جهاد، لقطه و قضاء به مناسبت سخن رفته است.
واژه استعانت، مصدر باب استفعال از ریشه «ع ـ و ـ ن» در لغت به معنای کمک و پشتیبانی خواستن است.
حقیقتِ استعانت، کمک خواستن شخص از خدا برای دریافت قدرت وتوان بر انجام دادن کار، یا برای سهولت انجام دادن آن است، به گونه ای که از همنوعان وی نیز کمکی ساخته نیست.
کارها (در مقایسه با یکدیگر) برخی مهم و برخی غیر مهمّ به نظر می آیند و استعانت، همه امور مهم و غیر مهم را دربرمی گیرد.
برخی مصداق کامل و روشن استعانت را امور مهم و حوادث بزرگ دانسته اند.
استعانت راستین در صورتی تحقق می یابد که شخص، در هر رخدادی متوجه خدا باشد و فقط از او استعانت بجوید و به استعانت زبانی بسنده نکند ، چنان که یکی از اسمای الهی «مستعان» و به معنای کسی است که از او می توان کمک گرفت.

واژگان استعانت
مفهوم استعانت در قرآن کریم در قالب «نستعین» ، «استعینوا» ، «المستعان» «تعاونوا» و «فأعینونی» آمده است.
واژه نصرت نیز با اندک اختلافی مفهوم عون را می رساند.
از مضمون برخی آیات نیز که در آن وسیله جویی و درخواست موسی(علیه السلام)برای همکاری هارون از خداوند و کمک خواستن لوط(علیه السلام) از قوم خویش مطرح شده، مفهوم استعانت نیز استفاده می شود.

انواع استعانت
استعانت بر دو قسم است:

← استعانت حلال
...

[ویکی فقه] استعانت (قرآن). استعانت، کمک خواستن شخص از خدا برای انجام دادن کار، یا برای سهولت انجام دادن آن است.
واژه استعانت، مصدر باب استفعال از ریشه «عون» به معنای کمک و پشتیبانی خواستن است.
حقیقتِ استعانت
حقیقت استعانت، کمک خواستن شخص از خدا برای دریافت قدرت و توان بر انجام دادن کار، یا برای سهولت انجام دادن آن است؛ به گونه ای که از همنوعان وی نیز کمکی ساخته نیست.
مصداق استعانت
کارها (در مقایسه با یکدیگر) برخی مهم و برخی غیر مهم به نظر می آیند و استعانت، همه امور مهم و غیر مهم را دربر می گیرد.برخی مصداق کامل و روشن استعانت را امور مهم و حوادث بزرگ دانسته اند.
استعانت راستین
...