استعاره مجرده

[ویکی فقه] استعاره مجرده، ذکر امور متناسب با مستعارله در استعاره را می گویند.
«استعاره مجرده» یا « استعاره تجریدیه » این است که پس از استعاره، صفات یا کلامی آورده شود که فقط با مستعارله سازگار باشد. آیه : (... فاذاقها الله لباس الجوع والخوف...) . در این جا « لباس » برای « جوع » استعاره شده، پس با چیزی متناسب مستعارله یعنی با «اذاقه» مقرون شده است. و اگر قصد ترشیح داشت، می فرمود: «فکساها لباس الجوع»؛ اما تجرید در این جا شیواتر است؛ زیرا لفظ «اذاقه» نشان دهنده درد درونی است.
عناوین مرتبط
استعاره مرشحه ؛ استعاره مطلقه .

اِستعارۀ مُجَرّده
(یا: استعارۀ تجریدیه) نوعی استعاره که فقط صفات و ملایمات مستعارٌله بدان یاد شود؛ مانند: از شورشِ آه من همه شب/بادام تو دوش ناغنوده (خاقانی). در این بیت، «بادام» استعاره از «چشم» است و لفظ «غنوده» از ملایمات «چشم».