( استطارة ) استطارة. [ اِ ت ِ رَ ] ( ع مص ) پراکنده شدن. متفرّق گشتن. پرکنده شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || شکافته شدن بُن دیوار. || روائی افزون شدن بازار را. || بردمیدن ( فجر، صبح ): استطار الفجر. ( منتهی الارب ). || منتشر شدن روشنی. || فاش شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). فاش شدن خبر. || بسرعت برکشیدن ، چنانکه شمشیر را از نیام. || خواهش نر کردن سگ ماده. || ترسانیده شدن. || بسرعت رانده شدن اسب. || پرانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ).
