استصحاب حکمی

[ویکی فقه] استصحاب حکمی به حکم به بقای حکم وضعی یا تکلیفی اطلاق می شود.
استصحاب حکمی، مقابل استصحاب موضوعی است و به استصحابی گفته می شود که مستصحب آن حکمی از احکام می باشد.
توضیح
مستصحبی را که شخص نسبت به وجود آن یقین دارد، گاهی موضوعی کلی از موضوعات شرعی و یا امری از امور خارجی بوده و گاهی حکمی از احکام شرعی است؛ برای مثال، شخص در نجاست آبی که در سابق پاک بوده، شک نموده و آن گاه استصحاب بقای طهارت سابق جاری می نماید(حکم وضعی)، و یا مثل این که علم داریم نماز جمعه در زمان حضور معصوم علیه السّلام واجب بوده، سپس در زمان غیبت در وجوب آن شک می کنیم، آن گاه با استصحاب، به وجوب آن در زمان غیبت حکم می نماییم (حکم تکلیفی).