استصحاب با شک در وجود رافع

[ویکی فقه] استصحاب با شک در وجود رافع، حکم به بقای مستصحبِ مقتضی دوام، بعد از شک در وجود رافع است.
استصحاب با شک در وجود رافع، مقابل استصحاب با شک در رافعیت موجود می باشد و آن، استصحابی است که شک در بقای مستصحب، ناشی از شک در وجود چیزی است که امکان دارد رافع مستصحب باشد.یکی از اقسام شک در رافع، شک در اصل وجود رافع می باشد؛ یعنی شخص نمی داند آیا از همان ابتدا رافعی ایجاد شده تا جلوی مقتضی را بگیرد و آن را بر دارد یا خیر، برای مثال، یقین به طهارت، حاصل گردیده و این طهارت، قابلیت بقا دارد، مگر این که رافعی هم چون حدث، جلوی تداوم آن را بگیرد؛ در این موارد که در اصل وجود رافع شک می باشد، استصحاب طهارت جاری می گردد. چنین استصحابی، استصحاب با شک در وجود رافع نامیده می شود.برخی از اصولیون هم چون مرحوم محقق اول معتقدند استصحاب در شک در مقتضی جاری نیست، ولی در «شک در رافع» با همه اقسامش جاری است و برخی دیگر می گویند: استصحاب فقط در شک در وجود رافع جاری است و در شک در مقتضی و شک در رافعیت موجود جاری نیست. در این باره، اقوال دیگری هم وجود دارد، ولی همگی، استصحاب را در شک در وجود رافع معتبر می دانند.
عناوین مرتبط
۱. ↑ فرائد الاصول، انصاری، مرتضی بن محمد امین، ج۲، ص۱۶۲.
...