استشلاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) خشم گرفتن. || خواندن کسی را تا رهائی دهد از تنگی و دشواری یا هلاک و یکسو گردانیدن وی را. ( منتهی الارب ): استشلی غیره ؛ دعاه لینجیه و یخرجه من ضیق او هلاک و فی الصحاح من موضع او مکان. ( تاج العروس ). || رهانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ).
