استرگت

لغت نامه دهخدا

استرگت. [ اُ رُ گ ُ ] ( اِخ ) ( گت های مشرق ) بخشی از ملت ژرمانی که در ساحل دانوب مستقر شده بودند و سپس به ایتالیا حمله بردند و تحت ریاست تِئودُریک در اواخر مائه پنجم میلادی ، دولتی تأسیس کردند که در 552 م. ژوستی نین آنرا منقرض کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس