استرپتوکوک ویریدانس

استرپتوکوک های ویریدانس، نوعی طبقه بندی غیر لینه ای شامل گروه بزرگی از استرپتوکوک های آلفا همولیتیک همزیست ساکن دهان است که موجب سبز شدن آگار خوندار می شوند ( ویریدانس از لغت vĭrĭdis در لاتین به معنای سبز گرفته شده است ) . [ ۱] برخی از سویه ها نیز ممکن است غیر همولیتیک باشند. استرپتوکوک های ویریدانس فاقد آنتی ژن های گروه لنسفیلد می باشند. آن ها قدرت بیماریزایی اندکی دارند. [ ۲]
استرپتوکوک های ویریدانس را می توان با استفاده از چند تست بیوشیمیایی از استرپتوکوک پنومونیه متمایز ساخت:
• حل شدن در صفرا ( oxgall ) : استرپتوکوک های ویریدانس در صفرا حل نمی شوند درحالیکه استرپتوکوک پنومونیه در صفرا حل می شود.
• تخمیر اینولین: استرپتوکوک های ویریدانس نمی توانند اینولین را تخمیر کنند اما بیشتر سویه های پنوموکوک، اینولین را تخمیر می کنند.
• حساسیت به اپتوچین: استرپتوکوک های ویریدانس به اپتوچین حساس نیستند اما پنوموکوک حساس است.
• بیماریزایی در موش: سویه های کپسول دار پنوموکوک پس از تزریق به موش در آن ایجاد بیماری می کنند اما استرپتوکوک های ویریدانس غیر بیماریزا هستند.
• تست کوئلانگ ( Quellung test ) : تست تورم کپسول که برای استرپتوکوک پنومونیه اختصاصی است اما در مورد استرپتوکوک های ویریدانس منفی است. [ ۳]
این ارگانیسم ها به فراوانی در دهان یافت می شوند. به عنوان مثال استرپتوکوک موتانس موجب پوسیدگی دندان ها می شود. سایر گونه ها ممکن است در عفونت های دهان و لثه نقش داشته باشند. اگر آن ها وارد جریان خون شوند ( بطور مثال پس از کشیدن دندان ها ) ممکن است موجب اندوکاردیت شده و به دریچه های قلبی صدمه بزنند. استرپتوکوک های ویریدانس به عنوان مهمترین عامل اندوکاردیت تحت حاد مطرح می باشند. استرپتوکوک های ویریدانس ویژگی منحصربه فردی در سنتز دکستران ها از گلوکز دارند که موجب اتصال باکتری به تجمعات فیبرین - پلاکت در دریچه های قلبی صدمه ( به ویژه در افراد مبتلا به نقص مادرزادی قلب ) دیده می شود. [ ۳]