استرلاب

/~ostorlAb/
معنی انگلیسی:
astrolabe

لغت نامه دهخدا

استرلاب. [ اُ ت ُ ] ( از یونانی ، اِ ) ( از: استرون ، بمعنی ستاره + لامبانئین ، بمعنی گرفتن ) اسطرلاب. سطرلاب. سترلاب. اصطرلاب. صلاب. آلتی منجمان را که بدان ارتفاع ستارگان را حساب کنند. || بمعنی ترازوی آفتاب. ( آنندراج ). لغتی است یونانی بمعنی ترازوی آفتاب. گویند پسر ادریس آنرا وضع کرده. ( انجمن آرای ناصری ). رجوع به اسطرلاب شود :
بیونانی استر ترازو بود
که در سکّه عدل ساز او بود
وگر معنیم بازپرسی ز لاب
بود هم بگفتار روم آفتاب
پس از آن مراد از سترلاب جست
ترازوی خورشید باشد درست.
امیرخسرو.
و این معنی غلط است.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ابزاری است که برای اندازه گیری موقع و ارتفاع ستارگان و دیگر امور فلکی بکار میرفت .

فرهنگ معین

(اُ تُ ) [ معر. ] (اِمر. ) نک اسطرلاب .

فرهنگ عمید

= اسطرلاب

پیشنهاد کاربران

بپرس