استرقاء

لغت نامه دهخدا

استرقاء. [اِ ت ِ ] ( ع مص ) افسون کردن خواستن. ( زوزنی ). افسون خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ). رقیه خواستن. و منه : استرقیته فرقانی رقیة. ( منتهی الارب ). تعویذ طلبیدن.

پیشنهاد کاربران

بپرس