استرس اکسیداتیو[ ۱] [ ۲] یا تنش اکسایشی[ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] یا تنش اکسیداتیو ( انگلیسی: Oxidative stress ) به افزایش رادیکال های آزاد نسبت به پاداُکسَنده ها در بدن گفته می شود. هرگونه ناکارآمدی و اختلال در وضعیت طبیعی اکسیداسیون ( برای مثال سوخت و ساز معمول بدن ) ، از طریق تولید پراکسید و رادیکال های آزاد، منجر به تولید اثرات سمی و آسیب به تمامی اجزاء و ساختارهای درون سلولی، از جمله پروتئین ها، لیپید و دی ان ای می گردد. [ ۱]
اکسیداتیوهای ناشی از تنفس یاخته ای خود می تواند سبب آسیب به بازهای نوکلئوتیدی و شکستگی در رشتهٔ دی ان ای شوند. آسیب به بازها اغلب غیرمستقیم و توسط گونه های فعال اکسیژن همچون O2− ( رادیکال سوپراکسید ) ، OH ( رادیکال هیدروکسیل ) و H2O2 ( هیدروژن پراکسید ) ایجاد می شود. [ ۷]
استرس اکسیداتیو بازتاب دهندهٔ عدم تعادل میان فرایندهای سیستماتیک «گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن» ( ROS ) و توانایی یک سیستم زیستی در خنثی سازی و مهار میانجی های سمی آن یا ترمیم آسیب های وارده است.
علاوه بر اینها، برخی گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن در سیستم سیگنالینگ ریداکس، به عنوان پیام رسان سلولی عمل می کنند. در نتیجه، استرس اکسیداتیو می تواند سبب اختلال در پیام رسانی سلولی شود.
باور بر این است که در انسان، استرس اکسیداتیو در بروز اختلال کم توجهی - بیش فعالی، [ ۸] سرطان، [ ۹] پارکینسون، [ ۱۰] بیماری لافورا، [ ۱۱] آلزایمر، [ ۱۲] تصلب شرایین، [ ۱۳] نارسایی قلب، [ ۱۴] سکته قلبی، [ ۱۵] [ ۱۶] سندرم ایکس شکننده، [ ۱۷] کم خونی داسی شکل، [ ۱۸] لیکن پلان، [ ۱۹] پیسی، [ ۲۰] اوتیسم، [ ۲۱] عفونت ها، سندرم خستگی مزمن[ ۲۲] و اختلال افسردگی اساسی[ ۲۳] نقش دارد و به نظر می رسد یکی از ویژگی های مبتلایان به نشانگان آسپرگر نیز باشد. [ ۲۴] با این وجود، گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن، خواص مفیدی هم دارند؛ آنگونه که در دستگاه ایمنی، جهت حمله و نابودی عوامل بیماری زا بکار گرفته می شوند. [ ۲۵] همچنین استرس اکسیداتیو کوتاه مدت ممکن است در جلوگیری از پیری از طریق فرایندی موسوم به «میتوهورمسیس» نقش داشته باشد. [ ۲۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاکسیداتیوهای ناشی از تنفس یاخته ای خود می تواند سبب آسیب به بازهای نوکلئوتیدی و شکستگی در رشتهٔ دی ان ای شوند. آسیب به بازها اغلب غیرمستقیم و توسط گونه های فعال اکسیژن همچون O2− ( رادیکال سوپراکسید ) ، OH ( رادیکال هیدروکسیل ) و H2O2 ( هیدروژن پراکسید ) ایجاد می شود. [ ۷]
استرس اکسیداتیو بازتاب دهندهٔ عدم تعادل میان فرایندهای سیستماتیک «گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن» ( ROS ) و توانایی یک سیستم زیستی در خنثی سازی و مهار میانجی های سمی آن یا ترمیم آسیب های وارده است.
علاوه بر اینها، برخی گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن در سیستم سیگنالینگ ریداکس، به عنوان پیام رسان سلولی عمل می کنند. در نتیجه، استرس اکسیداتیو می تواند سبب اختلال در پیام رسانی سلولی شود.
باور بر این است که در انسان، استرس اکسیداتیو در بروز اختلال کم توجهی - بیش فعالی، [ ۸] سرطان، [ ۹] پارکینسون، [ ۱۰] بیماری لافورا، [ ۱۱] آلزایمر، [ ۱۲] تصلب شرایین، [ ۱۳] نارسایی قلب، [ ۱۴] سکته قلبی، [ ۱۵] [ ۱۶] سندرم ایکس شکننده، [ ۱۷] کم خونی داسی شکل، [ ۱۸] لیکن پلان، [ ۱۹] پیسی، [ ۲۰] اوتیسم، [ ۲۱] عفونت ها، سندرم خستگی مزمن[ ۲۲] و اختلال افسردگی اساسی[ ۲۳] نقش دارد و به نظر می رسد یکی از ویژگی های مبتلایان به نشانگان آسپرگر نیز باشد. [ ۲۴] با این وجود، گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن، خواص مفیدی هم دارند؛ آنگونه که در دستگاه ایمنی، جهت حمله و نابودی عوامل بیماری زا بکار گرفته می شوند. [ ۲۵] همچنین استرس اکسیداتیو کوتاه مدت ممکن است در جلوگیری از پیری از طریق فرایندی موسوم به «میتوهورمسیس» نقش داشته باشد. [ ۲۶]
wiki: استرس اکسیداتیو