استرس اکسیداتیو

دانشنامه عمومی

استرس اکسیداتیو[ ۱] [ ۲] یا تنش اکسایشی[ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] یا تنش اکسیداتیو ( انگلیسی: Oxidative stress ) به افزایش رادیکال های آزاد نسبت به پاداُکسَنده ها در بدن گفته می شود. هرگونه ناکارآمدی و اختلال در وضعیت طبیعی اکسیداسیون ( برای مثال سوخت و ساز معمول بدن ) ، از طریق تولید پراکسید و رادیکال های آزاد، منجر به تولید اثرات سمی و آسیب به تمامی اجزاء و ساختارهای درون سلولی، از جمله پروتئین ها، لیپید و دی ان ای می گردد. [ ۱]
اکسیداتیوهای ناشی از تنفس یاخته ای خود می تواند سبب آسیب به بازهای نوکلئوتیدی و شکستگی در رشتهٔ دی ان ای شوند. آسیب به بازها اغلب غیرمستقیم و توسط گونه های فعال اکسیژن همچون O2− ( رادیکال سوپراکسید ) ، OH ( رادیکال هیدروکسیل ) و H2O2 ( هیدروژن پراکسید ) ایجاد می شود. [ ۷]
استرس اکسیداتیو بازتاب دهندهٔ عدم تعادل میان فرایندهای سیستماتیک «گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن» ( ROS ) و توانایی یک سیستم زیستی در خنثی سازی و مهار میانجی های سمی آن یا ترمیم آسیب های وارده است.
علاوه بر اینها، برخی گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن در سیستم سیگنالینگ ریداکس، به عنوان پیام رسان سلولی عمل می کنند. در نتیجه، استرس اکسیداتیو می تواند سبب اختلال در پیام رسانی سلولی شود.
باور بر این است که در انسان، استرس اکسیداتیو در بروز اختلال کم توجهی - بیش فعالی، [ ۸] سرطان، [ ۹] پارکینسون، [ ۱۰] بیماری لافورا، [ ۱۱] آلزایمر، [ ۱۲] تصلب شرایین، [ ۱۳] نارسایی قلب، [ ۱۴] سکته قلبی، [ ۱۵] [ ۱۶] سندرم ایکس شکننده، [ ۱۷] کم خونی داسی شکل، [ ۱۸] لیکن پلان، [ ۱۹] پیسی، [ ۲۰] اوتیسم، [ ۲۱] عفونت ها، سندرم خستگی مزمن[ ۲۲] و اختلال افسردگی اساسی[ ۲۳] نقش دارد و به نظر می رسد یکی از ویژگی های مبتلایان به نشانگان آسپرگر نیز باشد. [ ۲۴] با این وجود، گونه های فعال ( واکنش پذیر ) اکسیژن، خواص مفیدی هم دارند؛ آنگونه که در دستگاه ایمنی، جهت حمله و نابودی عوامل بیماری زا بکار گرفته می شوند. [ ۲۵] همچنین استرس اکسیداتیو کوتاه مدت ممکن است در جلوگیری از پیری از طریق فرایندی موسوم به «میتوهورمسیس» نقش داشته باشد. [ ۲۶]
عکس استرس اکسیداتیو
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها در بدن است.
رادیکال های آزاد مولکول های حاوی اکسیژنی با الکترون های جفت نشده هستند. آن ها ممکن است باعث واکنش های شیمیایی زنجیره ای در بدن شوند، چون با مولکول های دیگر به راحتی واکنش نشان می دهند. این واکنش ها اکسیداسیون نامیده می شوند و ممکن است مفید یا مضر باشند. از طرف دیگر، آنتی اکسیدان ها مولکول هایی هستند که می توانند بدون بی ثبات کردن خود، یک الکترون به رادیکال آزاد بدهند. این باعث می شود رادیکال آزاد تثبیت شده و کمتر واکنش پذیر باشد.
...
[مشاهده متن کامل]

اکسیداسیون فرایندی طبیعی و ضروری است که در بدن اتفاق می افتد. اما استرس اکسیداتیو وقتی اتفاق می افتد که بین فعالیت رادیکال آزاد و آنتی اکسیدان تعادل وجود نداشته باشد. رادیکال های آزادی که به درستی کار می کنند، می توانند با پاتوژن ها یا عوامل بیماری زا که منجر به واگیر می شوند، مقابله کنند.
وقتی تعداد رادیکال های آزاد آن قدر زیاد باشد که تعادل شان با آنتی اکسیدان ها به هم بخورد، ممکن است شروع به آسیب رساندن به بافت چربی، DNA و پروتئین ها در بدن کنند. پروتئین، چربی و DNA بخش بزرگی از بدن را تشکیل می دهند، بنابراین این آسیب ممکن است در طول زمان منجر به بیماری های مختلفی چون دیابت؛ تصلب شرایین یا سخت شدن رگ های خونی، التهاب، فشار خون بالا، بیماری قلبی،
بیماری های تخریب عصبی مانند پارکینسون و آلزایمر و سرطان.
استرس اکسیداتیو روند پیری را هم تسریع می کند.

منابع• https://www.chetor.com/151636-استرس-اکسیداتیو/

بپرس