استرالیایی ادبیات

دانشنامه آزاد فارسی

اُسترالیایی، ادبیات (Australian literature)
ادبیات استرالیایی با نامه ها، یادداشت ها، و خاطرات نخستین مهاجران و کاوشگران آغاز می شود. نخستین شاعر مشهور، چارلز هارپر (۱۸۱۳ـ۱۸۶۸) بود. هنری کِندل (۱۸۴۱ـ۱۸۸۲) و اندرو بارتون (بانجو) پَترسون ازجملۀ کسانی بودند که مصطلحات و وزن زبان روستا را در زبان شعر به کار گرفتند. برخی از شاعران متأخر عبارت اند از کریستوفر برِنن و جودیت رایت، کِنِت اسلِسر، آر دی (رابرت دیوید) فیتز جرالد (۱۹۰۲ـ۱۹۸۷)، اِی دی (اَلِک دِروِنت) هوپ (۱۹۰۷ـ۲۰۰۰)، جیمز مکولی (۱۹۱۷ـ۱۹۷۶)، و داوید مألوف، شاعر و نمایش نامه نویس. مارکوس کلارک، رالف بولدروود، و هنری هندل ریچاردسون ازجمله نخستین رمان نویسان اند. آنچه در مضامین ادبیات این عصر چشمگیر است فضای خشن و خشکی است که در آثار نمایش نامه نویسی مثل رِی لولر و رمان های پاتریک وایت حاکم است، که برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد (۱۹۷۳). تامس کِنیلی نیز برندۀ جایزۀ بوکر ۱۹۸۲ برای کشتی شیندلر شد. شکوفایی دیرهنگام نمایش نامه های استرالیا به رشد سینمای این کشور در دو دهۀ ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ کمک کرد. فرهنگ بومیان استرالیا، که برای نویسندگان ملی گرا در بین جنگ ها سرچشمۀ خلاقیت بود، به پیدایش مجموعه هایی از ترجمۀ شعر نامکتوب، اسطوره، و داستان انجامید، و سنّت جدید و از نظرِ سیاسی بنیادستیزِ ادبیات بومی استرالیایی در زبان انگلیسی را شکوفا ساخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس