استراط. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) فروخوردن لقمه و جز آن. سرط. فروگوارانیدن : لاتکن حلواً فتُسترط و لا مُرّاً فتعفی ؛ نه چندان شیرین باش که ترا فروبرند و نه چندان تلخ که بدور افکنند. ( منتهی الارب ).
