استخلاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) استخلاء مکان ؛ خالی شدن جای. ( از منتهی الارب ). خالی خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). خلوت جستن. خلوت خواستن برای نهانی گرفتن چیزی : استخلاءاز ملک ؛ خلوت خواستن از پادشاه. ( از منتهی الارب ).
