استخبال. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) بعاریت خواستن ، چنانکه شتری ماده را از کسی. طلب الاخبال. ( تاج المصادر بیهقی ): استخبلنی ناقة؛ ماده شتری از من بعاریت خواست. ( منتهی الارب ).
