استحکامات دربند بخشی از خطوط دفاع ساسانی ها هستند که در سده ششم پ. م برای محافظت از گذرگاه شرقی رشته کوه های قفقاز ( دروازه های اسکندر ) در مقابل حملات مردم صحرانشین جلگه پنتی - خزری، ساخته شدند. این استحکامات از سه بخش کلی تشکیل شده اند: دژ نارین کالا در دربند، دیوارهای دوقلویی که آن را به دریای خزر در شرق متصل می کنند و دیوار کوهستانی داغ باری که از دربند تا دامنه کوه های قفقاز در غرب ادامه پیدا می کند. این بنا در سال ۲۰۰۳ میلادی به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.
... [مشاهده متن کامل]
یافته های باستان شناسی نشان می دهند که ساخت این استحکامات در تپه های دربند به سده هشتم پ. م بازمی گردد؛ به احتمال زیاد به دلیل یورش های سکاها. این استحکامات در ابتدا تنها بخش شمالی این تپه را دربرمی گرفتند ( حدود ۴ تا ۵ هکتار ) اما در سده های چهارم تا ششم پیش از میلاد گسترش یافتند و تمامی آن را دربرگرفتند ( حدود ۱۵ هکتار ) . بلندی دیوارهای این استحکامات به ۲ متر و ضخامت آن ها به ۷ متر می رسید. این دیوار بارها تخریب و دوباری بازسازی شد.
در سده چهارم پ. م گسترش این استحکامات در فرای قلعه دربند آغاز شد. در سده یکم پ. م دربند با پادشاهی آلبانیای قفقاز ترکیب شد. دربند در سه سده آغازین د. م رفاه و آسایش نسبی ای را تجربه کرد اما از سرگیری یورش های صحرانشینان در سده چهارم د. م شروع شد ( الانان و بعدها هون ها ) . در سده چهارم د. م این مناطق تحت فرمانروایی شاهنشاهی ساسانی قرار گرفتند و دربند در سده پنجم یک دژ مرزی ساسانی به شمار می آمد و فرمانروایی آن در دست یک مرزبان بود.
... [مشاهده متن کامل]
یافته های باستان شناسی نشان می دهند که ساخت این استحکامات در تپه های دربند به سده هشتم پ. م بازمی گردد؛ به احتمال زیاد به دلیل یورش های سکاها. این استحکامات در ابتدا تنها بخش شمالی این تپه را دربرمی گرفتند ( حدود ۴ تا ۵ هکتار ) اما در سده های چهارم تا ششم پیش از میلاد گسترش یافتند و تمامی آن را دربرگرفتند ( حدود ۱۵ هکتار ) . بلندی دیوارهای این استحکامات به ۲ متر و ضخامت آن ها به ۷ متر می رسید. این دیوار بارها تخریب و دوباری بازسازی شد.
در سده چهارم پ. م گسترش این استحکامات در فرای قلعه دربند آغاز شد. در سده یکم پ. م دربند با پادشاهی آلبانیای قفقاز ترکیب شد. دربند در سه سده آغازین د. م رفاه و آسایش نسبی ای را تجربه کرد اما از سرگیری یورش های صحرانشینان در سده چهارم د. م شروع شد ( الانان و بعدها هون ها ) . در سده چهارم د. م این مناطق تحت فرمانروایی شاهنشاهی ساسانی قرار گرفتند و دربند در سده پنجم یک دژ مرزی ساسانی به شمار می آمد و فرمانروایی آن در دست یک مرزبان بود.
